Vandeau
Ludo
Archief
A la Française. Muziek en meningen van een dwarsligger. Een theaterportret van Johan Anthierens en zijn tijd’
Frans chanson. Meningen. Ergernissen. Verhalen. Beelden.
"Brandmerk mij niet als Brel-volgeling. Ik heb ook veel affiniteiten met mensen als Léo Ferré en Georges Brassens. Ik ben spiritueel gewekt door die Franse chansonniers. Zij hebben mijn blik verruimd, zij zijn mijn leermeesters. Deze heren waren uitgesproken individuen, vrijdenkers in de sublieme betekenis van het woord."
Aan het woord Johan Anthierens, dit jaar 10 jaar geleden overleden. Journalist, vader, minnaar, familieman, liefhebber van het Franse chanson, radiopresentator, televisiefiguur en eeuwige rebel. Een theaterportret met onbekende pareltjes uit de Franse muziek, nieuw werk met respect voor de traditie, autobiografische teksten.
Il est cinq heures, Paris...: Raf Coppens en Ludo Vandeau (2008-2009)
Raf Coppens is vooral bekend als grappenmaker, sprokkelaar van anekdotes en verhalen achter en in de ordinaire mens en zijn heel gewone leven. Ludo Vandeau is muzikant en zanger van frans chanson en eigen franstalig werk.
Bij concerten ontmoetten Raf Coppens en Ludo Vandeau elkaar; het klikt en er wordt afgesproken om eens samen te werken. Raf Coppens deed ooit iets omtrent de Tour de France, en Ludo Vandeau bracht vorig seizoen een Franse cd uit. Frankrijk en Parijs blijken beiden nauw aan het hart te liggen. De plannen krijgen vorm wanneer de vakantie in la douce France achter de rug is.
Het zijn twee uitersten die elkaar bevruchten. Raf Coppens gaat niet enkel grappen maken, hij brengt ons via het woord iets van Parijs dichterbij, maar wel op zijn manier. Ludo Vandeau brengt met enkele rasmuzikanten Franse chansons, maar wel op zijn manier. Geen covers, maar gewrongen en gesmeed naar zijn eigen stem en emotie. Raf Coppens bouwt dan verder op die emoties, lacht er mee, knijpt ze uit of gaat er de tristesse van vertellen. Beiden ontroeren. Beiden vertederen. Twee manieren. Twee werelden. Eén verhaal. Eén tour. 'Il est cinq heures, Paris...'
De Ogen van een Blauwe Hond: Muziek en liefdesverhalen van Gabriel García Márquez (2008-2009)
"Er was iets aan haar veranderd waardoor ik haar niet meteen herkende. Ze was vijfenveertig. Ze had elf maal gebaard, was in totaal bijna tien jaar zwanger geweest, en had minstens nog eens zoveel jaar haar kinderen de borst gegeven. Ze was voortijdig helemaal grijs geworden, haar ogen leken groter en verbaasder achter de glazen van haar eerste leesbril en ze zag er ernstig uit in de zware rouw die ze droeg voor haar gestorven moeder, maar ze bezat nog altijd de Romeinse schoonheid zoals op haar huwelijksfoto, waaraan nu nog meer waardigheid werd verleend door de aura van haar herfst. Voordat er iets gebeurde, voordat ze me omhelsde, zei ze met haar gebruikelijke plechtstatigheid: 'Ik ben hier gekomen om je te vragen met me mee te gaan om het huis te verkopen'."
Zo schreef Gabriel García Márquez over zijn moeder in zijn autobiografie 'Leven om het te vertellen'. Het had even goed een fragment kunnen zijn uit één van zijn romans. Op het podium laten Bodixel en Jan Vanlangendonck de verhalen en het leven van Márquez door elkaar lopen. Excentrieke personages, magie en de harde realiteit, het ruige verleden en de grootse schoonheid: ze zijn er allemaal.
Che (2007)
In Che brengt Bodixel met gastmuzikant-percussionist Danny Van Rietvelde en vertelster Dierdre Timp een andere hommage aan de man die volgens Time behoort tot de handbagage van de twintigste eeuw.
In 1967 was Che Guevara vijand nummer één van de Verenigde Staten. 40 jaar later prijkt Che meer dan ooit op T-shirts, sleutelhangers en posters. Maar wie is de man? Waarom leeft de mythe na 40 jaar sterker dan ooit? In 2007 herdenken voor- en tegenstanders wereldwijd de dood van Che Guevara.
Che: de man en de mythe. Bodixel brengt het leven van Che. Het kind met astma uit Argentinië, dat rugby speelt en dokter wil worden. De jongeman die de wereldrevolutie voelt en toch maar huwt. Fragmenten uit zijn dagboeken met overpeinzingen op de moto. De sfeer uit Havana 1950. En Cuba met die mengelmoes van rationaliteit en onzekerheid. De vrouwen van Che. De afscheidsbrief aan zijn kinderen. Het geharrewar rond de dood van Che. De mythe rond Che. De puriteinse halsstarrigheid. De stinkvoeten. De poëzie. De mislukking van de revolutie. De erotiek in Cuba. Of de honderdduizend mensen die aanschuiven om de kist van Che een laatste groet te brengen.
"Toen in de jaren zestig de wereld verstarde kreeg de hoop een nieuwe naam kreeg: Che."
Cubita: pikante, gekke en (n)e(u)rotische verhalen (2006)
In juli 2005 maakt Bodixel op uitnodiging van Oxfam Solidariteit en het Cubaans Ministerie van Cultuur een veertiendaagse concertreis door Cuba. De Gentse formatie speelde (met de praktische steun van grootheden als Gerardo Alfonso) een vijftal concerten spelen, waarin hun eigen, Frans- en Spaanstalige muziek centraal staat.
Bodixel trekt de Cubaanse doos van Pandora open en grasduint in het betere Cubaanse lied want Cuba is meer dan alleen maar salsa. U mag zich evengoed verwachten aan Cubaanse jazzy swing, nova trova, het oude 'Guantanamera', 'Chan Chan' (Buena Vista Social Club), 'Serenata' (Silvio Rodriguez), een stukje Cubaans klassiek en nog zoveel meer.
Bodixel brengt muziek afgewisseld met pikante en zoetzure verhalen, verteld door Dierdre Timp (Radio 1 en Klara). Fantasievolle verhalen bevolkt zeeschoonheden, tabak, rum en sigaren. Mythes en feiten. Bevolkt met geesten en demonen. Verhalen over aantrekking, romantiek, passie en overlevingsdrang. Verhalen goed tegen de verzuring en extremisme. Vertellingen over de gespletenheid van een land, de rijkdom en de armoede, de aftakeling en de revolutie. Kortom: (n)e(u)rotische verhalen.
Bertolt Brecht: een geniale gek (2006)
In 2006 zal het 50 jaar geleden zijn dat Bertolt Brecht stierf. Ter gelegenheid van dat evenement slaan Jessie De Caluwé en Ludo Vandeau de handen in elkaar. Jessie De Caluwé is bekend als presentatrice en medewerkster van verschillende tv-programma's, maar evenzeer als vertolkster en vertelster van poëzie en verhalen.
Jessie De Caluwé brengt verhalen uit het werk en leven van Bertolt Brecht: poëzie en vertellingen. Met fragmenten uit zijn leven, verhalen over zijn vluchten. Hij was de aartsvijand van Hitler en vluchtte in 1933. Kreeg een proces in de Verenigde Staten wegens antiamerikanisme. Verhalen over zijn liefde voor zovele vrouwen. Geen onbegrijpelijke teksten. Geen manifesten. Wel de levendige, de ontroerende, de kwetsbare Brecht, zoals we zelden gehoord hebben. Wat hem eeuwigheid verschafte.
Ludo Vandeau en Bodixel zorgen voor de muziek in dit vertelproject: intimistische, haast romantische ballades en liefdesliederen. Zij zorgen voor het behaaglijke, het warme wanneer Brecht te hard zou zijn en het leven verfoeit. De poëtische meerstemmige liederen gaan een duel aan met de soms rauwe poëzie van Brecht. Zij houden het bewust bij de Franse taal. Een collage van emoties. Net als Brecht. Hun liederen hebben dezelfde thematieken als die van Brecht: het leven, de vrouw, de liefde, het onrecht. Liederen uit de jaren '50 toen Brecht schreef en stierf. De vertelster en de muzikanten toveren samen met stemmen en klanken een avondprogramma dat uniek is in dit Brechtjaar.
Canción de un Amorío (2005)In Canción de un Amorío (lied van een verliefdheid)
Speciaal gecreëerd n.a.v. het Pablo Nerudajaar - brengt Bodixel naast eigen nummers ook liederen van o.a. Isabella Para en Victor Jara, de Chileense zanger-componist die door het Pinochet-regime vermoord werd omwille van zijn muziek.
Bodixel brengt deze liederen meerstemmig, in eigen arrangementen, in eigen decor. De muziek wordt afgewisseld met verhalen en poëzie omtrent de Chileense dichter Pablo Neruda, verteld door Jan Vanlangendonck (al 13 jaar de vertrouwde warme stem van programma's op Radio 1 zoals Het einde van de wereld en De Groote Boodschap).
Speciale gastmuzikant voor dit project is de Mexicaanse saxofonist Luiz Márquez. De productie loopt i.s.m. Oxfam Solidariteit.
Canción de un Amorío is een muzikale ode aan het leven of een lied van verliefdheid. Verliefdheid op het leven, op de vrouw, op het kind, op de muziek... Even swingend als intimistisch met evenveel punch als subtiliteit.
Hasta Mañana / Casa Neruda (Gentse Feesten)
Bodixel is de groep rond Ludo Vandeau. Zij brengen spaanse en franse liederen, traditioneel en eigen werk. Solo, twee en driestemmig en a capella. Zuiders chanson: invloeden uit folk, pop, jazz, nova trova.
Voor de Gentse Feesten brengen zij 'Hasta Mañana': een avond met hun muziek, zang en verhalen. Ze focussen op onbekende liederen uit de rijke zuidamerikaanse en franse traditie. Met beeld en projectie. In een decor van poppen en fontein. Of aan tafel met het publiek. Daartussen de vertellers: Jan Vanlangendonck (Radio 1), Luc Van Autreve (theatermaker) en Johan De Boose (auteur en dichter). Verhalen uit hun eigen ongekende creatieve pen. Gebeurtenissen dichtbij of magisch-realistisch. Klacht tegen Amerika. Een politiek statement. Een gedicht op de liefde. Daartussen de zang van Bodixel.
contact : info@ludovandeau.be
© Ludo Vandeau 2013
site: webmaster@ludovandeau.be